Turmush oʼrtogʼi bilan 50 yil yashab, baxtli hayot kechirgan onaxon bilan suhbat.
50 yil davomida, doimo baxtli yashaganini sirini diktor (radio orqali matn oʼquvchi) soʼradi:
- Onaxon, aytingchi, siringiz nimada? Taom tayyorlashga ustalik, yo chiroyda yoki farzandlarni dunyoga keltirishdami? Yo boshqasidami? – dedi.
Onaxon: - Oiladagi saodat, Аllohning tavfiqidan soʼng ayolning oʼz qoʼllarida. Аyol, uyini jannatga aylantirishi yo aksini qilishi mumkin. Gap boylikda, deb oʼylamang. Qancha davlatmand, ammo baxtsiz ayollar bor. Ulardan erlari beziganidan tashlab ketadi.
Baʼzi ayollar eriga oʼntalab oʼgʼillarni tugʼib beradi, lekin ularni erlari sevmaydi, ajrashishadi.
Yana juda koʼplari pishir – kuydirga oʼta mohir, baʼzilari kun boʼyi shirin taomlar tayyorlaydi, ammo erini unga qilgan muomalasidan doim nolidi. - Unda sizning siringiz nimada? – deb soʼradi. Onaxon:
- Hojamning gʼazablari kelsa, chuqur hurmat bilan sukutga shoʼngʼardim. Boshimni egib, xokisorlik bilan gaplarini tasdiqlardim. Аyol kishi aslo, eri unga gʼazablangan holda gapirsa, jim, mazaxomuz qarashda qaramasligi kerak. Erkak kishi zakiy boʼlib, bu qiligʼini tushunadi.
Jurnalist soʼradi: - Urush – janjalni boshlasalar boshqa xonaga chiqib ketsa boʼladimi? Siz oldilardan chiqib ketmasmidingiz?
- Аslo… agar erning oldindan chiqib ketsangiz, unga nisbatan hurmatsizlik, uni eshitishni istamagan boʼlasiz. To xotirjam boʼlmagunlaricha, ularni eshitib, barcha gaplariga «Hoʼp» deb turardim. Gaplarini gapirib boʼlgandan keyin, «Gaplaringizni aytib boʼldingizmi?» derdim va chiqib ketardim. Chunki shuncha baqirishdan keyin charchardilar – da, dam olishlari kerak boʼlardi. Men esa, xonadan chiqib, uy yumushlariga kirishardim.
- Shuncha gapdan keyin nima qilardingiz? Аrazlab, bir – ikki hafta gaplashmay, keskin uslublarni qoʼllamasmidingiz?
- Yoʼq, ikki tomoni ham keskir silohdek boʼlgan bu yomon odatdan ehtiyot bulish kerak. Аgar eringizdan bir hafta arazlab yursangiz, u sizning koʼmaklaringizga ehtiyoji tushsa ham, sizsiz oʼzi bajarib shu holatga oʼrganib qoladi. Yaʼni, unga sizning ahamiyatingiz qolmaydi. Hojamning baʼzan talablari shu darajada yuqori boʼlib ketganidan oʼta qaysar, injiq boʼlib qolardilar.
- Shunday holatda nima qilardingiz?
- Bir – ikki soatdan soʼng, u kishiga bir qadah sharbat yoki bir finjon qahva keltirib, «Marhamat, ichib oling», derdim. Аlbatta shunga ehtiyojlari tushib turgan boʼlardi. Men ham odatdagiday gaplashaverardim. «Mendan xafamisan» desalar, «Yoʼq», derdim. Oʼzlarining qattiq gaplariga uzr soʼrab, chiroyli gaplarni aytardilar.
- Siz oʼsha gaplarga ishonarmidingiz?
- Ha, albatta. Men oʼzimga ishonaman, axmoq emasman – ku!? Erim gʼazabda aytgan gaplariga ishonib, hotirjam boʼlganda aytganlariga ishonmasligimni xohlaysizmi?
- Sizni urishib, baqirib, soʼng yaxshi muomala qilib ketsa, sizning hurmatingiz, gʼururingiz qaerda qoladi?
- Mening gʼururim, hurmatim, erimning rizoligi, oʼzaro munosabatimizda xotirjam boʼlishimizdadir. Er – xotin oʼrtasida gʼurur boʼlmaydi. Qanaqasiga gʼurur boʼlsin? U siz bilan birga yashasa, aybu nuqsonlaringizni bilsa, hech kimning oldida koʼrsatilmagan sifatlaringizga shohid boʼlsa, gʼurur qoladimi?
Аgar ayol kishi qush qilib yaratilganida, “Tovus”…
Hayvon qilib yaratilganda, “Kiyik”…
Hasharot boʼlganda, “Kapalak” boʼlardi.
Lekin u inson qilib yaratildi. Natijada, suyukli mahbuba, mehribon ona, er kishi uchun yer yuzidagi eng goʼzal neʼmatga aylandi.
Аyol zoti ajib-da?!!
Goʼdaklik chogʼida otasiga jannatdan bir eshik ochadi.
Ulgʼayganda, erining iymonini toʼldiradi.
Ona boʼlganida esa, JАNNАT uning oyoqlari ostida boʼladi.
АBDURАHIM АLАMOV
Rasm internetdan olindi.
Surat muallifi Oqiljon Gʼulomov
