ZORIQISH
Oy osmonda yigʼlaganda zor,
Togʼ termulib turgach soʼqmoqqa.
Аlloh ismin yozganda osmon,
Ketgim kelar ona qishloqqa.
Men kimman bu tosh qalʼalarda,
Yo yogʼduman, yo bir soyaman.
Men gar qaytsam ona tufroqqa
Boshlarimni urib boraman.
Yoʼlga chiqsam, qadamim meni
Hur manzilga eltib boradi.
Yuragimni qiynagan sogʼinch,
Mendan oldin yetib boradi.
Yoʼlga chiqsam, shamollar esib,
Oʼzgaradi osmonning tusi.
Uzoqlardan urilaverar
Dimogʼimga Onamning isi!
Otam sochim silaydi xushnud…
Yuragimdan sachrab ketar oh.
-Kel, bir hovuch duo beray, deb,
Koʼz tikadi ul ziyoratgoh.
Oh, xayollar! Goʼzal xotira..
Yalpizlarni quchib yuraman.
Tushlarimda oppoq tonggacha,
Аrgʼimchoqda uchib yuraman.
Zangor qirlar…Yashil oʼtloqlar..
Choʼqqilarda erimagan qor.
Quyoshga tik boqqan burgutlar,
Shabnam ingan maysa-baxtiyor!
Bolaligim kechgan hur qasr,
Huv, xarsangtosh – tengsiz oltin taxt!
Bular bari Аlloh amri-la,
Yuragimga qoʼyilgan dastxat!
Sogʼinaman, part boʼlar yurak,
Kimdir maktub bitib turadi.
Goʼyo eshik oldida mangu
Meni Onam kutib turadi…
Nechun buncha yam-yashil bogʼlar,
Samodagi bulut buncha oq?
Botayotgan quyosh nurlari
Nega qondan koʼra yorqinroq?
Togʼlar nechun qaddini bukmas,
Nega boshi egik majnuntol.
Shuncha yuksak boʼlsa ham nechun
Iymanadi bizlardan hilol?
Daryo nechun bir soʼz demasdan
Oqaverar abadiyatga.
Sir-sinoat toʼla bu dunyo
Solaverar bizni hayratga.
Yashillanib sollanar bogʼlar,
Qaydan shuncha ilohiy viqor?
Koʼkdan kelar shunda bir sado:
-Har bir bargda Yaratgan pinhon,
Har zarrada Parvardigor bor!.
O N А T I L А GI
Qizim Gulroʼhjonga
Seni yaxshi koʼraman, Gulroʼh,
Senga fido boʼlaman, Gulroʼh.
Kiprigingga shabnamlar insa
Kuzgi guldek soʼlaman, Gulroʼh.
Bu dunyoning quyoshlari bor,
Xatolari, koʼz yoshlari bor.
To tonggacha qarshingda bedor
Аyol degan bardoshlari bor.
Seni yaxshi koʼraman, Gulroʼh,
Senga fido boʼlaman, Gulroʼh.
Kiprigingga shabnamlar insa
Kuzgi guldek soʼlaman, Gulroʼh.
Hayot asli tikilgan garov,
Qismat ohu, nishondagi ov.
Bir kun kelib qoʼldan sirgʼalur
Umr otin siltagan jilov.
Nigohingga munglar yot boʼlsin,
Baxt koʼshkidan bir imdod boʼlsin.
Iltijoim, boshing silovchi
Xizir degan ulugʼ zot boʼlsin.
Seni yaxshi koʼraman, Gulroʼh,
Senga fido boʼlaman, Gulroʼh.
Kiprigingga shabnamlar insa
Kuzgi guldek soʼlaman, Gulroʼh.
F А R D L А R
1
Doʼst qalbin anglamoq farzdir, ey kas,
Lekin u qilgan xiyonatni emas.
2
Ona tufroq ne gʼazallar bitmadi:
-Toshni suydim, lek u bir gul tutmadi.
3
-Kel, -dedi. Qalbingni ber, koʼnglim guli,
Qalbni tutsam, itiga berdi uni.
4
Ikki bogʼ koʼrdim ne dillar oralab,
Birida gul, birida sassiq alaf.
5
“Nafs –doʼzaxdir va doʼzax – ajdaho”
Har biridin asra, ey qodir xudo!
6
Kibr ila bosding onang – tufroq yuzin,
Аjdaho komiga tushding oʼsha kun…
7
Gar qasr koʼkni quchar – afsonadir,
Unga eltar ilk qadam – ostonadir.
8
Sen ushoq bersang duoda qush, baliq,
Ul quvonchning qiymatin oʼlchar Holiq.
9
Bir faqir aziz bilib topdi mani,
Bir yaqin moʼmin bilib qopdi mani…
10
Qish boʼyi don berdim – qushlar tinmadi,
Don tugovdi, qushlar uchib kelmadi
11
Kim shirinsoʼz, chehrasi oftob erur,
Ul adab daryosiga mirob erur.
12
Voajab, bir koʼrgan unga qul ekan,
Аslida, u goʼngda oʼsgan gul ekan.
13
Bil, xiyonat mevasi tam-tam emish:
Ishqu ishonch bogʼida motam emish.
14
Bu ne gʼam : koʼz yosh ila tutgay mani,
Bu azobdan, ey Xudo, qutqar mani.
15
Doʼsti nodon, jonni soʼz-la oʼymagil,
Ey xudo, yolgʼiz oʼzingdan qoʼymagil.
16
Kim ilm daryosida gʼavvos erur,
Dur terur, gavhar terur – elga berur.
17
Oʼlmasin, deb qoʼyganidim sut, somon,
Soʼng oʼzimni chaqdi u jajji ilon.
18
Koʼkka boqqan edim tunda banogoh
Menga oʼxshab sarson ekan koʼkda moh.
19
Tishga qurt tushsa, uning davosi bor,
Dilga qurt tushsa, uning jazosi bor
20
Chanqadim, suvlaringdan bergil buloq…
Koʼz yoshini tosh kosada tutdi togʼ..
21
Qushning uyasini buzmagin, deydi,
Oʼzi esa qushni qovurib yeydi.
22
Uning poshnalari yer oʼyib ketdi…
Kibru havosidan yer toʼyib ketdi.
23
Odobli boʼl , dedi bolaga ota,
Iblis sharobidan u tota-tota.
24
Qush tilini bir nafas bilsang edi,
Xonishu nolishida tursang edi.
Qoʼllaringga olmagay erding kamon,
Yaratganni tanimagan, ey, nodon
25
Jumla borliqdan kelur ushbu sado:
“Choʼksa shahvatga kishi boʼlgay ado.”
27
Koʼnglim ichiga boqib, hayronu lol,
Bosh urib, giryon boʼlib, yigʼlar shamol..
28
Boshga dunyo ne savdolar solmadi,
Endi aytar soʼzimiz ham qolmadi.
29
Voajab, shuncha ekan dilda gumon,
Qayda kezmish darbadar shoʼrlik imon.
30
Biri kam dunyo sira toʼlmas emish,
Kalxat, oqqush sira doʼst boʼlmas emish.
Sharifa Salimova
