Xazon yaprog‘idek yerga to‘shaldim,
Yer bilan bittaman, izlagin, Mavlo!
Nonning uvog‘idek har yon ushaldim,
Uvolim borligin so‘zlagin, Mavlo!
Necha oy, necha kun ko‘rmas ko‘zlarim,
Ko‘zim gavharini yuldi yomonlar.
Yulduzlardek tarqoq aytar so‘zlarim,
Men qon yig‘laganda kuldi yomonlar.
Tegramga boqolmam, zulmat ikki yon,
Umidlarim kesib ugra qildilar.
Ayriliq o‘tida yongan vujudim,
Payrahadek bo‘lib-bo‘lib tildilar.
Ko‘kayimga oftob tegmas bu kunlar,
Yomg‘ir qamchisidan sachraydi kulim.
Nafsi ammorasin suygan turg‘unlar,
Har lahza choh qazir sug‘urib tilim.
Balki shu on yo‘qman, o‘ldirilganman,
Bedarak ketganman sendan olisga
Ismlar seniki, ismim yo‘q meni,
Fanoda unutding, Baqoda esla!
Xazon yaprog‘idek yerga to‘shaldim.
Hafiza EGAMBERDIYEVA,
24 .10.2020 yil
